آیا با عمل جراحی میتوان سندرم تونل کارپال را درمان کرد؟  اگر هیچ یک از روش های فوق کار نکند، عمل جراحی ممکن است یک گزینه باشد. برای جراحی یک تزریق در مچ دست شما انجام می شود تا شما دردی (بی حس کننده موضعی) را احساس نکنید. با ما همراه باشید.

 

سندرم تونل کارپال و مراجعه به پزشک

سندرم تونل کارپ در دوران بارداری معمولا در سه ماهه دوم و سوم شروع می شود و معمولا در طی یک ماه پس از زایمان از بین می رود؛ داشتن اضافه وزن؛ فعالیت یا مشاغل که شامل حرکات تکراری مچ دست و یا دستکاری و یا استفاده از ماشین آلات یا ابزارهایی است که باعث ارتعاش بیش از حد می شوند. سندرم تونل کارپال بودن زن - زنان 3 برابر احتمال ابتلا به سندرم تونل کارپال را نسبت به مردان افزایش می دهند، احتمالا به این دلیل که زنان معمولا دارای تونل مچ دست تنگ تر هستند. سابقه خانوادگی سندرم تونل کارپال. بعضی افراد سندرم تونل کارپال را بدون هیچ گونه فاکتور شناخته شده تشخیص داده اند. تشخیص این مهم برای تشخیص سندرم تونل کارپال و شروع زود هنگام درمان برای کاهش آسیب های طولانی مدت (احتمالا دائمی) به عصب مدیا است.

ورزش برای سندرم تونل کارپال و مراجعه به پزشک

علاوه بر درخواست شما برای توصیف علائم شما، پزشک ممکن است: دست ها، دست ها، شانه ها و گردن خود را بررسی کنید تا ارزیابی کنید که علائم شما مربوط به فعالیت های روزمره شما یا بعضی از شرایط دیگر است؛ لطفا مچ دست خود را برای هر گونه تورم، و یا مناطق گرم و یا تغییر رنگ؛ ورزش برای سندرم تونل کارپال بررسی هر انگشت برای احساس؛ بررسی عضلات در پای کف دست خود را برای قدرت و هر گونه نشانه های هدر رفتن؛ انجام آزمایش های فیزیکی با درخواست از شما قرار دادن دست و انگشتان خود را در موقعیت های خاص برای آوردن علائم شما؛ آزمایشات بیشتری (مانند آزمایش خون یا اشعه ایکس) برای شناسایی علل احتمالی سندرم تونل کارپ مانند دیابت، شکستگی های استخوانی یا آرتریت).

سندرم تونل کارپال در بارداری و مراجعه به پزشک

در بسیاری از موارد، پزشک شما می تواند سندرم تونل کارال را براساس نشانه های شما تشخیص دهد و نتایج امتحانات فیزیکی. با این حال، اگر تشخیص قطعی باشد، ممکن است دیگر آزمایشات لازم باشد. این آزمایشات می تواند شامل موارد زیر باشد: آزمون هدایت عصبی. این تست میزان سرعت سندرم تونل کارپال در بارداری عصبی مدیاست که سیگنال ها را از طریق تونل کارپسی انتقال می دهد. الکترود روی پوست دست و مچ قرار می گیرد و شوک الکتریکی کوچکی (اما ایمن) به عصب مدین داده می شود. سرعت هدایت عصب آهسته کمک می کند تا تشخیص سندرم تونل کارپ را تایید کند؛ الکترومیوگرافی. این آزمایش به تعیین اینکه آیا عصب مدیا آسیب دیده است کمک می کند. من t شامل قرار دادن یک سوزن خوب در عضلات خاص برای اندازه گیری فعالیت الکتریکی آنها است.

سندرم تونل کارپال پا و مراجعه به پزشک

و تصویربرداری رزونانس مغناطیسی (MRI) میتواند برای مشاهده عصب مدیا مورد استفاده قرار گیرد و به دنبال تغییرات باشد. درمان برای 1 در 3 فرد مبتلا به سندرم تونل کارپ بدون هیچ درمان خاصی بهبود مییابد. اما اگر علائم ناراحت کننده ای را تجربه می کنید، تعدادی از درمان های توصیه شده توسط متخصصان سندرم تونل کارپال پا استرالیایی، از جمله: استراحت، وجود دارد. شما باید از هر گونه فعالیت یا حرکات که نشانه های خود را برای حداقل 2 هفته تشدید می کنید، اجتناب کنید؛ یک بسته سرد می تواند کمک به تسکین در صورت وجود تورم دست یا مچ دست شما باشد؛ چروک شدن. تقسیم مچ دست یا پوشیدن دست بند ممکن است بخشی از درمان اولیه باشد.
منابع: سندرم تونل کارپالورزش برای سندرم تونل کارپالسندرم تونل کارپال در بارداریسندرم تونل کارپال پادرمان سندرم تونل کارپال در طب سنتیسندرم تونل کارپال بازوعمل جراحی سندرم تونل کارپالمچ بند طبی برای سندرم تونل کارپال